"Ανάμεσα στις επιθυμίες και στις ηδονές, υπάρχουν κάποιες παράνομες.Σε μερικούς περιστέλλονται από τους νόμους και από άλλες καλύτερες επιθυμίες, με την επικουρία του λογικού.Έτσι, ή φεύγουν εντελώς ή όσες μένουν είναι λίγες και αδύνατες. Σε άλλους όμως είναι δυνατότερες και περισσότερες..."
Πλάτωνος Πολιτεία

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Διάλυση ή ένωση των εθνών;



Ερώτηση: Ποιος είναι ο ακριβέστερος ορισμός της Παγκοσμιοποίησης ;

Απάντηση : Ο θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνας .

Ερώτηση: Και γιατί ;

Απάντηση : Μια Αγγλίδα πριγκίπισσα, που με τον Αιγύπτιο φίλο της έχει ατύχημα σε μια γαλλική σήραγγα, μέσα σε ένα γερμανικό αυτοκίνητο με ολλανδική μηχανή, που το οδηγεί ένας Βέλγος μεθυσμένος από σκοτσέζικο ουίσκι, ενώ τους ακολουθούν από κοντά Ιταλοί παπαράτσι με γιαπωνέζικες μοτοσικλέτες, τυγχάνει των πρώτων βοηθειών από έναν Αμερικανό γιατρό με βραζιλιάνικα φάρμακα !
Και όλα αυτά σου τα γράφει ένας Έλληνας που χρησιμοποιεί την τεχνολογία του Μπιλ Γκέιτς, κι εσύ πιθανώς τα διαβάζεις σε έναν από τους αμέτρητους υπολογιστές της IBM, που χρησιμοποιεί ταϊβανέζικα τσιπς, και κορεάτικη οθόνη, συναρμολογημένο από εργάτες της Μπαγκλαντές σε ένα εργοστάσιο της Σιγκαπούρης, που μεταφέρανε σε φορτηγά Ινδοί, και έκλεψαν Ινδονήσιοι, και ξεφόρτωσαν Σικελοί λιμενεργάτες και μετέφεραν Μεξικανοί παράνομοι, και τελικά σου πούλησαν Εβραίοι .
Αυτό, αγαπητέ μου, είναι Παγκοσμιοποίηση !!!


     Το παραπάνω ανέκδοτο είναι ενδεικτικό της σύγχυσης που επικρατεί γύρω από τον ακριβή ορισμό της παγκοσμιοποίησης. Σίγουρα πρόκειται για μια προσπάθεια που έγινε από όλες τις χώρες του πλανήτη γη πριν από λίγα χρόνια, με απώτερο σκοπό να καταργηθούν τα εθνικά σύνορα και μέσα από τη γνωριμία του πολιτισμού των λαών να επιτευχθεί μια ειρηνική συμβίωση μεταξύ τους και να αυξηθεί το διεθνές ταμείο. Τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου κόσμου λοιπόν , δηλαδή η εγγύτητα, η ταχύτητα και η αλλαγή, οφείλονται στην παγκοσμιοποίηση και ταυτόχρονα αποτελούν ουσιαστικά το περιεχόμενό της . Ωστόσο, η ραγδαία εξέλιξη του φαινομένου αυτού έχει προκαλέσει ερωτήματα για τα αποτελέσματα που φέρει στις ζωές των ανθρώπων. Συνδέει πράγματι τους λαούς ή καταργεί την ιδιαιτερότητα του καθενός; Κάτω από ποιους όρους μπορούν να συνεργαστούν οι λαοί, ώστε να παραχθεί το αρχικό επιθυμητό αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης; Συνεπώς, μέσα από τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα γίνει κατανοητή η σημερινή διάστασή της.


     Η παγκοσμιοποίηση σαφώς ενώνει τα έθνη μεταξύ τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι από τότε που καθιερώθηκε, τα γεωγραφικά σύνορα, χωρίς να έχουν τυπικά καταργηθεί, ουσιαστικά δεν υφίστανται. Έτσι, διευκολύνεται η επικοινωνία των ανθρώπων, αλλά και η διακίνηση εμπορικών προϊόντων. Με τα σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά μέσα οι άνθρωποι επικοινωνούν αμέσως, όσο μεγάλη και αν είναι η απόσταση που τους χωρίζει και με τα ταχύτατα μεταφορικά και συγκοινωνιακά μέσα, άνθρωποι και εμπορεύματα διακινούνται παντού σε ελάχιστο χρόνο. Επιπρόσθετα, οι οικονομικές αλλαγές που συντελούνται, όχι μόνο αυξάνουν τα κέρδη κάθε χώρας, αλλά επειδή προέρχονται από διακρατική συνεργασία, συνενώνουν τους πολίτες. Ακόμα, ενισχύονται τα δημοκρατικά πολιτεύματα και αναπτύσσεται η παιδεία και η επιστήμη μέσα από την αλληλοπροσφερόμενη μεταξύ των χωρών αρωγή. Απόρροια, λοιπόν, της παγκοσμιοποίησης είναι η οικουμενική συνείδηση των κρατών και η από κοινού προσπάθειά τους για την καταπολέμηση παγκόσμιων προβλημάτων, όπως η αρρώστια, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η βία, οι προκαταλήψεις.


      Όλα αυτά, όμως, δεν ισχύουν αν δεν ακολουθούν οι χώρες κάποιους κανόνες που θα τους προσφέρουν μια ακόμη καλύτερη συνεργασία, ειδικά στη νέα εποχή, στην οποία όλα αλλάζουν συνεχώς . Αρχικά, πρέπει κάθε λαός να σέβεται τους υπόλοιπους πολιτισμούς και να μην προσπαθεί να τους αφομοιώσει πολιτισμικά Ιδίως οι μεγάλες δυνάμεις οφείλουν να μην επιβάλλουν το δικό τους τεχνολογικό, ηθικό και πνευματικό πολιτισμό στις κατώτερες πολιτισμικά χώρες. Αντιθέτως χρειάζεται να τους δείξουν τον τρόπο ανέλιξής τους, διατηρώντας τη μοναδικότητά τους. Επιπλέον, είναι ανάγκη η κάθε δημοκρατική πολιτεία να προστατεύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και την εθνική ανεξαρτησία της, χωρίς να περιφρονεί τα οικουμενικά συμφέροντα και να είναι ανοιχτή σε προτάσεις και δεκτική σε νέες ιδέες και τάσεις, όταν αυτές προωθούν το κοινό καλό. Επίσης, θα πρέπει να μην παρεμβαίνουν οι χώρες στα εσωτερικά ζητήματα άλλων χωρών, γιατί παγκοσμιοποίηση δε σημαίνει ελευθερία ανάμειξης σε θέματα που αφορούν άλλο κράτος. Τέλος, για την καλύτερη συνεργασία των λαών είναι απαραίτητη η τήρηση των κανόνων και των απαγορεύσεων που επιβάλλει η ειρηνική συνύπαρξη από τη μεριά όλων ανεξαιρέτως των κοινωνιών.


    Ωστόσο, η άποψη του δημοσιογράφου ότι πλέον λόγω της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχουν εσωτερικές υποθέσεις στους λαούς βρίσκει ιδιαίτερη απήχηση. Δυστυχώς, η ηθική κατάπτωση που υπάρχει σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, έχουν όντως συνδέσει άρρηκτα, τόσο πολύ τις οικονομίες των χωρών σε σημείο που να εμπλέκεται η μια χώρα στα ζητήματα της άλλης. Δάνεια παρέχονται και αγορές εταιρειών πραγματοποιούνται μεταξύ τους, ακόμα και παροχή μνημείων ζητείται! Τα προβλήματα μιας χώρας απασχολούν εξίσου τις υπόλοιπες, όμως, όχι για να βρουν τρόπους να τα λύσουν, αλλά για να τα υπερτονίσουν και να προκαλέσουν περισσότερα. Αυτό, όμως αφαιρεί από αυτές το δικαίωμα της ανεξαρτησίας τους και τις καθιστά υποχείρια των οικονομικά ανώτερων χωρών. Στον 21ο αιώνα, επομένως, επειδή τα οικουμενικά προβλήματα είναι άκρως φλέγοντα, κρίνεται σωστό να υπάρχει εμπιστοσύνη, ανιδιοτέλεια και συνεργασία μεταξύ των χωρών. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να ισχύσει ευεργετικά προς όλους η παγκοσμιοποίηση και να εξασφαλιστεί ένας καλύτερος ποιοτικά και ηθικά κόσμος.

Εργασία της Μακεδονίας Γραικού, μαθήτριας της Β΄ θεωρητικής 1 , του 2ου ΓΕΛ Ελευθερίου-Κορδελιού, στα πλαίσια του μαθήματος «Αρχές Φιλοσοφίας».
Απρίλιος 2010

Ανθρώπινα Δικαιώματα


     Τα ανθρώπινα δικαιώματα στηρίζονται στις ιδέες του Διαφωτισμού. Είναι «βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι», τα οποία περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, το δικαίωμα στην τροφή, στην εργασία και στην εκπαίδευση. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα. Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη ψηφίστηκε το 1789 κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης από τη Συντακτική Συνέλευση..
      Το καθεστώς που δίνει τη δυνατότητα να προστατεύονται οι πολίτες από παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί καινοτομία όσον αφορά στις διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς παρέχει στο άτομο έναν ενεργό ρόλο στη διεθνή σκηνή (παραδοσιακά, μόνο τα κράτη θεωρούνταν υποκείμενα της διεθνούς νομοθεσίας). Η ΕΣΔΑ παραμένει η μόνη διεθνής συμφωνία για τα ανθρώπινα δικαιώματα που παρέχει αυτό τον υψηλό βαθμό προστασίας του ατόμου. Τα κράτη- μέλη μπορούν επίσης να φέρουν υποθέσεις εναντίον άλλων κρατών- μελών στο Δικαστήριο, αν και αυτή η δυνατότητα σπάνια χρησιμοποιείται.
      Η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια διακήρυξη που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (A/RES/217, 10 Δεκεμβρίου 1948), περιγράφοντας την άποψή τους για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το προσχέδιο γράφτηκε από τον Τζων Πήτερς Χάμφρεϋ από τον Καναδά, με τη βοήθεια της Ελέανορ Ρούσβελτ από τις ΗΠΑ, του Ρενέ Κασίν από τη Γαλλία, του Π. Σ. Τσάνγκ από την Κίνα και άλλων. .Ας δούμε όμως τώρα τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, ώστε να μπορέσουμε στο τέλος να φτάσουμε στο ζητούμενό μας.


ΙΡΑΚ: Στο Ιράκ παρ’όλες τις προσπάθειες διασφάλισης σταθερότητας δε δύναται η παρεμπόδιση των επιθέσεων και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων , οι μειονότητες στο Ιράκ και κυρίως ο μειονοτικός πληθυσμός στην περιοχή της Μοσούλης υφίσταται κάθε είδους κακοποίηση. «Οι δολοφονίες αποδεικνύουν τη συνεχή αποτυχία των Ιρακινών Αρχών να διατηρήσουν τη νομιμότητα και να προστατεύσουν τους πολίτες». Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας συμμετέχουν ενεργά στα αποτρόπαια εγκλήματα και τα βασανιστήρια, γεγονός που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία και καλλιεργεί κλίμα ανασφάλειας. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ξυλοδαρμός ενός ιρακινού πολίτη.
     Έπειτα η σκληρή πολιτική αναμέτρηση στον τομέα της διοίκησης μεταξύ των Αράβων που κρατούν δυναμικά την θέση τους εντός της κεντρικής διοίκησης και των Ιρακινών Κούρδων που έχουν το λόγο εντός της περιφερειακής διοίκησης δημιουργεί σοβαρή αντιπαράθεση και παραβίαση στα δικαιώματα των Τουρκομάνων. Οι Τουρκομάνοι συλλαμβάνονται και δέχονται σωματική βία.
     Η Οργάνωση κάλεσε την περιφερειακή δύναμη να προχωρήσει σε νέες νομοθετικές διευθετήσεις που θα εγγυηθούν για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τη διεξαγωγή ανακρίσεων κατά των Ιρακινών Κούρδων ανταρτών.
      Μια νέα εξέλιξη σχετικά με το σκηνικό βίας στο Ιράκ εμφανίσθηκε και στην Αγγλία. Ένας πρώην Άγγλος στρατιώτης που υπηρέτησε στο Ιράκ ομολόγησε ότι οι φίλοι του σκότωσαν έναν Ιρακινό. Σοκ και δέος προκαλούν οι αυξανόμενες επιθέσεις και δολοφονίες ομοφυλόφιλων ανδρών στο Ιράκ, σύμφωνα με έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Στην έκθεσή της η οργάνωση αναφέρει ότι εκατοντάδες άνδρες έχουν στοχοποιηθεί και δολοφονηθεί στο Ιράκ από το 2004, αν και η ομοφυλοφιλία δεν απαγορεύεται από το νόμο. Οι δολοφονίες δεν έχουν τέλος, ενώ ανατριχιαστικό είναι το γεγονός ότι πολλές φορές οι ίδιες οι οικογένειες προβαίνουν στο έγκλημα «για λόγους τιμής».Οι συντάκτες της έκθεσης υποστηρίζουν ότι οι περισσότερες επιθέσεις διεξάγονται από μέλη της ακραίας οργάνωσης «Στρατός του Μεχντί», με την ανοχή και τη συνεργασία της αστυνομίας. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι μέλη της οργάνωσης εισβάλλουν τη νύχτα σε σπίτια, απαγάγουν ομοφυλόφιλους άνδρες, τους ανακρίνουν, τους βασανίζουν και τους σκοτώνουν..


 ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ: Αμφιβολίες και ανησυχίες υπάρχουν σχετικά και με την κατάλληλη στρατηγική για την επίτευξη σταθερότητας στο Αφγανιστάν . Στη χώρα, η κοινωνική και προσωπική κατάσταση των γυναικών εξακολουθεί να είναι τρομακτική, έχοντας σημειώσει ελάχιστη πρόοδο από τότε που οι Ταλιμπάν απομακρύνθηκαν από την επίσημη εξουσία το 2001.
Κακομεταχειρίσεις, βασανισμοί κάθε είδους και βιασμοί πραγματοποιούνται καθημερινά, χωρίς οι αρχές να είναι σε θέση να αναλάβουν πραγματική δράση για αυτό το θέμα ή να δείξουν ανάλογο ενδιαφέρον .Μεγαλύτερα είναι τα θύματα των γυναικών και των παιδιών. Βιώνουν βασικούς περιορισμούς στους τομείς της εκπαίδευσης, της εργασίας και της ελεύθερης κυκλοφορίας. Με αυτά που συμβαίνουν μπορούμε να καταλάβουμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο πληθυσμός και γίνεται κατανοητή η καταπάτηση των δικαιωμάτων τους….Είναι αξιοθρήνητο αυτό που ζούνε και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Απλά ανέχονται την κατάσταση αυτή και προσμένουν σε κάτι καλύτερο…
Αλλά η Shinkai Karokhail, ένα μέλος του Κοινοβουλίου στο Αφγανιστάν, διατηρεί ελπίδες ότι οι υποψήφιοι των προσεχών Προεδρικών εκλογών θα φέρουν στο προσκήνιο τα ζητήματα των γυναικών σύμφωνα με συγκεκριμένη έρευνα.
     Λέει ότι ανησυχεί γιατί παρόλο ότι εκδιώχθηκαν από τα κέντρα εξουσίας οι Ταλιμπάν από το 2001, οι γυναίκες σε πολλά μέρη της χώρας συνεχίζουν να βιώνουν την έλλειψη ελευθεριών και πρόσβασης στην εκπαίδευση.
    Η Karokhail, η οποία εναντιώθηκε σε έναν απαράδεκτο και κραυγαλέα ρατσιστικό οικογενειακό νόμο που πέρασε η κυβέρνηση τον Απρίλιο, θεωρεί ότι οι σημαντικότεροι υποψήφιοι για την προεδρία έχουν αποφύγει να μιλήσουν για τα ζητήματα των γυναικών στις προεκλογικές εκστρατείες τους.
Τα ζητήματα των γυναικών είναι τόσο ευαίσθητα, όσο η γραμμή Durand (τα αμφισβητημένα σύνορα μεταξύ του Αφγανιστάν και του Πακιστάν).


ΑΛΒΑΝΙΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ: Στη συνέχεια θελήσαμε να συμπεριλάβουμε στην εργασία μας και τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στους Έλληνες ,σε κάποια άλλη χώρα. Τυχαία επιλέξαμε την Αλβανία και την Τουρκία. Δυστυχώς όπως διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχαν και τα καλύτερα αποτελέσματα , όσον αφορά στο ζήτημα της προάσπισης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων της Ελλάδας εκεί. Από την Τουρκία μέχρι την Αλβανία, οι εκεί ελληνικές μειονότητες ζουν μέσα σε ένα περιβάλλον τις περισσότερες φορές εχθρικό, χωρίς να υπάρχει στο βαθμό που θα έπρεπε σεβασμός των βασικών τους δικαιωμάτων. Είναι απαραίτητη δηλαδή η ύπαρξη ενός κράτους που θα κινείται μέσα στα πλαίσια της διεθνούς έννομης τάξης και θα προασπίζει σε συνεργασία με το κράτος διαβίωσης τα δικαιώματα των ελληνικών μειονοτήτων.
Ιδιαίτερα σε ό, τι αφορά την ελληνική κοινότητα στην Αλβανία, η μέχρι τώρα πρακτική αποδεικνύει ότι ενώ η αλβανική πλευρά, εδώ και πολλά χρόνια ακολουθεί μία πολιτική αφομοίωσης και καταπίεσης, η ελληνική πλευρά δεν αντιδρά στο βαθμό που της επιτρέπουν οι διεθνείς συμβάσεις και δεσμεύσεις. Ιδιαίτερη αξία για τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής κοινότητας στην Αλβανία έχει η δημοσιοποίηση της ετήσιας έκθεσης του Στέητ Ντιπάρτμεντ, όπου διαπιστώνονται σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Αλβανία, και ιδιαίτερα στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μειονοτήτων και ειδικότερα της ελληνικής.
      Η έκθεση διαπιστώνει αδυναμίες της αλβανικής κυβέρνησης στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίως από την αστυνομία,- όπου υπάρχει διαφθορά και έλλειψη επαγγελματισμού- και αναφέρει κακοποιήσεις προφυλακισμένων και φυλακισμένων. Γίνεται επίσης αναφορά στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους τομείς της ελευθερίας του Τύπου και της έκφρασης.        
     Στον τομέα της δικαιοσύνης διαπιστώνει ότι υπάρχει διαφθορά και ότι τα όργανα της δικαιοσύνης δέχονται πιέσεις από την κυβέρνηση. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αποτελούν οι υποθέσεις εκτάσεων της ελληνικής κοινότητας που δεν αποδίδονται από το καθεστώς- ενώ σοβαρό πρόβλημα παραμένουν και οι διακρίσεις σε βάρος των παιδιών και των γυναικών. Επίσης, σύμφωνα με την έκθεση, συνεχίζονται οι διακρίσεις σε βάρος θρησκευτικών μειονοτήτων.
     Με βάση όσων καταγράφτηκαν και διερευνήθηκαν φτάσαμε στο σημείο να είμαστε σε θέση, έστω και λίγο να αξιολογήσουμε και τη χώρα μας στο θέμα αυτό .Σε σύγκριση με τις προαναφερόμενες χώρες είναι προφανές ότι η χώρα μας σέβεται αρκετά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μπορεί όχι σε μεγάλο βαθμό αλλά προσπαθεί.
     Στο πλαίσιο της πολιτείας αξίζει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε δύο κυρίως καινοτομίες: την ίδρυση ανεξάρτητων αρχών και τη σύσταση συμβουλευτικών επιτροπών. Οι ανεξάρτητες αρχές λειτουργούν σε ευαίσθητες περιοχές για την ελευθερία του ανθρώπου. Έχουν συχνά ως αποστολή την αντιμετώπιση κινδύνων που απειλούν τα δικαιώματα των πολιτών και προέρχονται όχι μόνο από την κρατική, αλλά και κάθε μορφής ιδιωτικής εξουσίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη χώρα μας οι σημαντικότερες καινοτομίες πάνω στο θέμα αυτό κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα μετά την πρόσφατη αναθεώρησή του.
       Οι ανεξάρτητες αρχές επιτελούν δημόσια λειτουργία. Είναι ανοικτές στην κοινωνία, τα μέλη τους απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία, για να εκπληρώνουν ανεμπόδιστα την αποστολή τους. Εξάλλου, διαθέτουν κανονιστική αυτονομία και δημοσιονομική αυτοτέλεια και λογοδοτούν στο Κοινοβούλιο. Η δράση τους σε περιοχές, που ανήκαν παραδοσιακά στην εκτελεστική εξουσία, προκαλεί ορισμένες φορές δυσκολίες κατανόησης του νέου φαινομένου και δυσχέρειες στη λειτουργία των αρχών. Παρόλ’ αυτά, οι ανεξάρτητες αρχές αποδεικνύονται προστατευτική ασπίδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμβάλλουν στην επαύξηση της προστασίας τους. Γι' αυτό η ίδρυση και η λειτουργία τους είναι ευπρόσδεκτες..
Στην κοινωνία συναντούμε κυρίως τη δράση των μη κυβερνητικών οργανώσεων. Οι οργανώσεις αυτές αναλαμβάνουν πολλές πρωτοβουλίες και προσπαθούν με γνώμονα την κοινωνική αλληλεγγύη να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση προβλημάτων, τα οποία παρουσιάζουν ορισμένες φορές μεγάλη ένταση. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις φυτρώνουν κυριολεκτικά σαν μανιτάρια, πολλές φορές μάλιστα σε περιοχές "υψηλού κινδύνου". Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι οργανώσεις για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε λαούς ή κοινωνικές ομάδες, την υποστήριξη των προσφύγων, την καταπολέμηση του ρατσισμού, γιατί λόγω της έντονης μετανάστευσης καλλιεργείται πολύ γρήγορα, και, της ξενοφοβίας .
       Μέσα από αυτές τις έρευνες καταλαβαίνουμε την προσπάθεια που καταβάλλεται για την κατοχύρωση και προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ούτως ή άλλως το πολίτευμα της χώρας μας είναι η δημοκρατία και αν θέλουμε όντως να ισχύει και να μην κυριαρχεί το φαίνεσθαι πρέπει όλοι να καταβάλλουμε προσπάθεια για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατόν για τη χώρα μας. Στο χέρι μας είναι η καλυτέρευση της ζωής μας. Χρειάζεται όμως και η αφύπνιση κυρίως του κόσμου και η ενεργή φυσικά συμμετοχή του.

Εργασία της Σοφίας-Μαρίας Δρίτσα και του Μιχάλη Κασκάνη, μαθητών της Β θεωρητικής 1, του 2ο ΓΕΛ Ελευθερίου-Κορδελιού , στα πλαίσια του μαθήματος «Αρχές Φιλοσοφίας».

Απρίλιος 2010

Όχι άλλη μόλυνση στο περιβάλλον της Θεσσαλονίκης!



Η ποιότητα ζωής στη Θεσσαλονίκη μας...