"Ανάμεσα στις επιθυμίες και στις ηδονές, υπάρχουν κάποιες παράνομες.Σε μερικούς περιστέλλονται από τους νόμους και από άλλες καλύτερες επιθυμίες, με την επικουρία του λογικού.Έτσι, ή φεύγουν εντελώς ή όσες μένουν είναι λίγες και αδύνατες. Σε άλλους όμως είναι δυνατότερες και περισσότερες..."
Πλάτωνος Πολιτεία

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Διάλυση ή ένωση των εθνών;



Ερώτηση: Ποιος είναι ο ακριβέστερος ορισμός της Παγκοσμιοποίησης ;

Απάντηση : Ο θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνας .

Ερώτηση: Και γιατί ;

Απάντηση : Μια Αγγλίδα πριγκίπισσα, που με τον Αιγύπτιο φίλο της έχει ατύχημα σε μια γαλλική σήραγγα, μέσα σε ένα γερμανικό αυτοκίνητο με ολλανδική μηχανή, που το οδηγεί ένας Βέλγος μεθυσμένος από σκοτσέζικο ουίσκι, ενώ τους ακολουθούν από κοντά Ιταλοί παπαράτσι με γιαπωνέζικες μοτοσικλέτες, τυγχάνει των πρώτων βοηθειών από έναν Αμερικανό γιατρό με βραζιλιάνικα φάρμακα !
Και όλα αυτά σου τα γράφει ένας Έλληνας που χρησιμοποιεί την τεχνολογία του Μπιλ Γκέιτς, κι εσύ πιθανώς τα διαβάζεις σε έναν από τους αμέτρητους υπολογιστές της IBM, που χρησιμοποιεί ταϊβανέζικα τσιπς, και κορεάτικη οθόνη, συναρμολογημένο από εργάτες της Μπαγκλαντές σε ένα εργοστάσιο της Σιγκαπούρης, που μεταφέρανε σε φορτηγά Ινδοί, και έκλεψαν Ινδονήσιοι, και ξεφόρτωσαν Σικελοί λιμενεργάτες και μετέφεραν Μεξικανοί παράνομοι, και τελικά σου πούλησαν Εβραίοι .
Αυτό, αγαπητέ μου, είναι Παγκοσμιοποίηση !!!


     Το παραπάνω ανέκδοτο είναι ενδεικτικό της σύγχυσης που επικρατεί γύρω από τον ακριβή ορισμό της παγκοσμιοποίησης. Σίγουρα πρόκειται για μια προσπάθεια που έγινε από όλες τις χώρες του πλανήτη γη πριν από λίγα χρόνια, με απώτερο σκοπό να καταργηθούν τα εθνικά σύνορα και μέσα από τη γνωριμία του πολιτισμού των λαών να επιτευχθεί μια ειρηνική συμβίωση μεταξύ τους και να αυξηθεί το διεθνές ταμείο. Τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου κόσμου λοιπόν , δηλαδή η εγγύτητα, η ταχύτητα και η αλλαγή, οφείλονται στην παγκοσμιοποίηση και ταυτόχρονα αποτελούν ουσιαστικά το περιεχόμενό της . Ωστόσο, η ραγδαία εξέλιξη του φαινομένου αυτού έχει προκαλέσει ερωτήματα για τα αποτελέσματα που φέρει στις ζωές των ανθρώπων. Συνδέει πράγματι τους λαούς ή καταργεί την ιδιαιτερότητα του καθενός; Κάτω από ποιους όρους μπορούν να συνεργαστούν οι λαοί, ώστε να παραχθεί το αρχικό επιθυμητό αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης; Συνεπώς, μέσα από τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα γίνει κατανοητή η σημερινή διάστασή της.


     Η παγκοσμιοποίηση σαφώς ενώνει τα έθνη μεταξύ τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι από τότε που καθιερώθηκε, τα γεωγραφικά σύνορα, χωρίς να έχουν τυπικά καταργηθεί, ουσιαστικά δεν υφίστανται. Έτσι, διευκολύνεται η επικοινωνία των ανθρώπων, αλλά και η διακίνηση εμπορικών προϊόντων. Με τα σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά μέσα οι άνθρωποι επικοινωνούν αμέσως, όσο μεγάλη και αν είναι η απόσταση που τους χωρίζει και με τα ταχύτατα μεταφορικά και συγκοινωνιακά μέσα, άνθρωποι και εμπορεύματα διακινούνται παντού σε ελάχιστο χρόνο. Επιπρόσθετα, οι οικονομικές αλλαγές που συντελούνται, όχι μόνο αυξάνουν τα κέρδη κάθε χώρας, αλλά επειδή προέρχονται από διακρατική συνεργασία, συνενώνουν τους πολίτες. Ακόμα, ενισχύονται τα δημοκρατικά πολιτεύματα και αναπτύσσεται η παιδεία και η επιστήμη μέσα από την αλληλοπροσφερόμενη μεταξύ των χωρών αρωγή. Απόρροια, λοιπόν, της παγκοσμιοποίησης είναι η οικουμενική συνείδηση των κρατών και η από κοινού προσπάθειά τους για την καταπολέμηση παγκόσμιων προβλημάτων, όπως η αρρώστια, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η βία, οι προκαταλήψεις.


      Όλα αυτά, όμως, δεν ισχύουν αν δεν ακολουθούν οι χώρες κάποιους κανόνες που θα τους προσφέρουν μια ακόμη καλύτερη συνεργασία, ειδικά στη νέα εποχή, στην οποία όλα αλλάζουν συνεχώς . Αρχικά, πρέπει κάθε λαός να σέβεται τους υπόλοιπους πολιτισμούς και να μην προσπαθεί να τους αφομοιώσει πολιτισμικά Ιδίως οι μεγάλες δυνάμεις οφείλουν να μην επιβάλλουν το δικό τους τεχνολογικό, ηθικό και πνευματικό πολιτισμό στις κατώτερες πολιτισμικά χώρες. Αντιθέτως χρειάζεται να τους δείξουν τον τρόπο ανέλιξής τους, διατηρώντας τη μοναδικότητά τους. Επιπλέον, είναι ανάγκη η κάθε δημοκρατική πολιτεία να προστατεύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και την εθνική ανεξαρτησία της, χωρίς να περιφρονεί τα οικουμενικά συμφέροντα και να είναι ανοιχτή σε προτάσεις και δεκτική σε νέες ιδέες και τάσεις, όταν αυτές προωθούν το κοινό καλό. Επίσης, θα πρέπει να μην παρεμβαίνουν οι χώρες στα εσωτερικά ζητήματα άλλων χωρών, γιατί παγκοσμιοποίηση δε σημαίνει ελευθερία ανάμειξης σε θέματα που αφορούν άλλο κράτος. Τέλος, για την καλύτερη συνεργασία των λαών είναι απαραίτητη η τήρηση των κανόνων και των απαγορεύσεων που επιβάλλει η ειρηνική συνύπαρξη από τη μεριά όλων ανεξαιρέτως των κοινωνιών.


    Ωστόσο, η άποψη του δημοσιογράφου ότι πλέον λόγω της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχουν εσωτερικές υποθέσεις στους λαούς βρίσκει ιδιαίτερη απήχηση. Δυστυχώς, η ηθική κατάπτωση που υπάρχει σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, έχουν όντως συνδέσει άρρηκτα, τόσο πολύ τις οικονομίες των χωρών σε σημείο που να εμπλέκεται η μια χώρα στα ζητήματα της άλλης. Δάνεια παρέχονται και αγορές εταιρειών πραγματοποιούνται μεταξύ τους, ακόμα και παροχή μνημείων ζητείται! Τα προβλήματα μιας χώρας απασχολούν εξίσου τις υπόλοιπες, όμως, όχι για να βρουν τρόπους να τα λύσουν, αλλά για να τα υπερτονίσουν και να προκαλέσουν περισσότερα. Αυτό, όμως αφαιρεί από αυτές το δικαίωμα της ανεξαρτησίας τους και τις καθιστά υποχείρια των οικονομικά ανώτερων χωρών. Στον 21ο αιώνα, επομένως, επειδή τα οικουμενικά προβλήματα είναι άκρως φλέγοντα, κρίνεται σωστό να υπάρχει εμπιστοσύνη, ανιδιοτέλεια και συνεργασία μεταξύ των χωρών. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να ισχύσει ευεργετικά προς όλους η παγκοσμιοποίηση και να εξασφαλιστεί ένας καλύτερος ποιοτικά και ηθικά κόσμος.

Εργασία της Μακεδονίας Γραικού, μαθήτριας της Β΄ θεωρητικής 1 , του 2ου ΓΕΛ Ελευθερίου-Κορδελιού, στα πλαίσια του μαθήματος «Αρχές Φιλοσοφίας».
Απρίλιος 2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου