"Ανάμεσα στις επιθυμίες και στις ηδονές, υπάρχουν κάποιες παράνομες.Σε μερικούς περιστέλλονται από τους νόμους και από άλλες καλύτερες επιθυμίες, με την επικουρία του λογικού.Έτσι, ή φεύγουν εντελώς ή όσες μένουν είναι λίγες και αδύνατες. Σε άλλους όμως είναι δυνατότερες και περισσότερες..."
Πλάτωνος Πολιτεία

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Δίκαιο εναντίον Φιλοσοφίας!

         Η φιλοσοφία δεν είναι μόνο μια επιστήμη, ούτε καν μια γνώση. Δεν είναι μια επιπλέον μάθηση’ είναι ένας στοχασμός πάνω στις διαθέσιμες γνώσεις. Η Φιλοσοφία ως μάθημα καταγίνεται με προβλήματα μάλλον , παρά με θεωρίες. Ο μαθητής μπορεί να αναρωτιέται ελεύθερα για το καθετί, να συζητά και τα πιο αυτονόητα πράγματα.
       Ο σκοπός δηλαδή του συγκεκριμένου μαθήματος είναι πρακτικός και βοηθά τους μαθητές να χρησιμοποιούν το μυαλό τους, προκειμένου να διαχειριστούν τις καθημερινές τους δυσκολίες και να ασκήσουν την κριτική τους ικανότητα, θέτοντας ερωτήματα, όπως:
-Με ποια κριτήρια θεωρούμε αυτό σωστό και εκείνο λάθος;
-Πώς μπορούμε να ξέρουμε τι νιώθει ο άλλος και τι πραγματικά έχει στο νου του;
-Πώς εξηγούνται όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και τι στ’ αλήθεια σημαίνουν;
-Υπάρχει καθόλου περιθώριο ελευθερίας για τους ανθρώπους;
        Με βάση τα παραπάνω είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο μάθημα είναι πολύ σημαντικό για το μαθητή της σύγχρονης εποχής που ψάχνει να βρει νόημα στη ζωή του και νέες αξίες, για να πιστέψει, ώστε να μπορέσει να σταθεί όρθιος μέσα στη γενικότερη σήψη. Από την άλλη, η Φιλοσοφία, εξοικειώνοντας τους μαθητές με τη φιλοσοφική σκέψη, προετοιμάζει τους υποψηφίους της θεωρητικής κατεύθυνσης για το κύριο μάθημα της Γ΄ Λυκείου, που είναι τα φιλοσοφικά κείμενα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη από το πρωτότυπο.
      Δυστυχώς όμως, οι ιθύνοντες δεν είχαν την ίδια άποψη. Οι μαθητές της Β’ θεωρητικής βρέθηκαν φέτος μπροστά σε ένα εκβιαστικό δίλημμα: Αρχές Φιλοσοφίας ή Δίκαιο; Το συγκεκριμένο δίλημμα υποβαθμίζει καίρια και τα δύο μαθήματα και υπονομεύει το μέλλον των παιδιών μας.
     Το μάθημα του Δικαίου αποτελούσε μέχρι πέρισυ μάθημα γενικής παιδείας της Β΄ Λυκείου. Από πότε ένα μάθημα που διδάσκει τις απαραίτητες γνώσεις για το μελλοντικό πολίτη της δημοκρατικής Ελλάδας θεωρείται χρήσιμο μόνο για τους υποψηφίους δικηγόρους; Γιατί στη χρεωμένη Ελλάδα του 2012, όπου επιθυμούμε να διδάξουμε συλλογική συνείδηση στη νέα γενιά, το μάθημα του Δικαίου περιορίζεται μόνον στους μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης;
      «Να κρίνεις σωστά, για να πράττεις σωστά»έλεγε ο Ντεκάρτ κι αυτό σίγουρα οι μαθητές μπορούν να το πετύχουν, στο βαθμό που επιθυμούν, στα πλαίσια του μαθήματος της Φιλοσοφίας. Επειδή όμως ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα και πολίτης, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, δε νοείται η φιλοσοφία χωρίς το δίκαιο ή το αντίστροφο. Μπροστά σε μια νεολαία που αναγκάζεται να φύγει στο εξωτερικό, για να ζήσει, εμείς οι μεγάλοι καλούμαστε να λογοδοτήσουμε για τις πράξεις μας. Ήρθε η στιγμή να καταλάβουμε ότι « η υποκρισία είναι ασύμβατη με το ανθρώπινο πνεύμα, και το σκοτάδι δεν μπορεί να είναι καταφύγιο για το παράλογο».
                                                                                                                           Σοφία Κανιάκα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου