Γιώργος Θεοτοκάς,«Τετράδια ημερολογίου 1939-1953»

1. Να κάνεις τίμια εκείνο που η συνείδησή σου σού ορίζει ως χρέος απέναντι στο σύνολο, στο οποίο ανήκεις. Η συνείδηση του κοινού χρέους είναι πάλι η καλύτερη βάση, για να στηρίξεις το άτομό σου μες στη θύελλα.Ό,τι αναποδιά κι αν σου τύχει, να κρατάς καλά την ατομική σου αξιοπρέπεια  και τούτο κατά πρώτο λόγο, για να μη στερήσεις τον εαυτό σου από τη μόνη σίγουρη ευχαρίστηση που σου απομένει.

 2. Να βοηθείς, όσο περνά από το χέρι σου, τους ανθρώπους. Να μη γελιέσαι όμως, να μη νομίζεις πως κάνεις κάτι σπουδαίο ή πως σου χρωστά κανείς την παραμικρή ευγνωμοσύνη.

 3. Να διατητηρείς πάντα μέσα σου μια περιοχή που δεν τη φτάνει η μάνητα του κόσμου και όπου, σαν τελειώνεις με τα χρέη σου και τους εξωτερικούς σου αγώνες, θα μπορείς όποτε θες να ξαναβρίσκεις το δαίμονα. Από κει θα αντλείς δύναμη αστείρευτη, παρηγοριά, υψηλοφροσύνη ή περιφρόνηση, ανάλογα με τις ανάγκες σου σε κάθε περίσταση.

 4. Να συνεχίζεις αδιάκοπα, όσο τούτο είναι μπορετό, τη δουλειά που θεωρείς ως τον κύριο προορισμό σου στον κόσμο (τέχνη, επιστήμη, διοίκηση, βιοτεχνία ή ό,τι άλλο), δηλαδή ως τη στιγμή που τούτο είναι υλικά ακατόρθωτο, λ.χ. πέφτουνε μπόμπες στο σπίτι σου ή συμβαίνουν άλλα εμπόδια ανυπέρβλητα. Να καταγίνεσαι ψύχραιμα με τη δουλειά σου, να τη σκέφτεσαι, να την καλυτερεύεις, να καταστρώνεις σχέδια χωρίς να φοβάσαι τις μεγάλες προθεσμίες, σα να είχες μπροστά σου μια ζωή σίγουρη, ειρηνική και απερίσπαστη. Ό,τι προφτάσεις θα είναι κέρδος.
www.kathimerini.gr/