Αφού εγώ δεν μπορώ-επισήμως τουλάχιστον- να σχολιάσω το θέμα της Έκθεσης, θα αφήσω να το σχολιάσει μια περισυνή υποψήφια...

Μερικές λέξεις και φράσεις έχουν ένα ιδιαίτερο κύρος, ο ήχος τους εντυπωσιάζει και, μέσα στην έλλειψη χρόνου και σκέψης που δυστυχώς μας χαρακτηρίζει, η συναίνεση μαζί τους μοιάζει επιβεβλημένη. Τέτοιες λέξεις είναι: εθνική ενότητα σε περίοδο κρίσης, αδιέξοδο, αναγκαίες θυσίες κ.τ.λ.. Έτσι κι οι λέξεις αυτομόρφωση και δια βίου μάθηση, που αποτελούν την ουσία του φετινού θέματος έκθεσης στις Πανελλήνιες. Μέσα στον ελάχιστο χρόνο που έχουμε μάθει να αφιερώνουμε σε καθετί που ακούμε, η αυτο-μόρφωση και η επι-μόρφωση φαντάζουν νομοτελειακά αποδεκτές, μέχρι και λύσεις στην αθλιότητα που έχουμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε στο ελληνικό σχολείο. Επειδή, όμως, έδωσα Πανελλήνιες πέρυσι, φέτος δε νιώθω καμία απολύτως υποχρέωση να εξετάσω τα όποια θετικά στοιχεία των όρων αυτών. Αυτό θα το κάνουν, άλλωστε, πολύ πιο πετυχημένα απ'ό,τι θα το έκανα εγώ, εκατοντάδες φροντιστήρια ανά τη χώρα.

Εγώ θέλω να πω αυτά που θα αφαιρούσαν βαθμούς από έναν υποψήφιο και αυτά που θα θεωρούνταν εκτός θέματος. Αυτά που φέρνουν το συγκεκριμένο θέμα στο πεδίο της εφαρμογής και όχι στη σφαίρα της θεωρίας, όπου όλα πάντοτε είναι ωραία και ρόδινα. Τι ορίζει η Επιτροπή Εξετάσεων ως δια βίου εκπαίδευση, όταν δε μιλάμε πλέον θεωρητικά; Τα πιστοποιητικά και τα πιστοποιητικά επί πιστοποιητικών που εισάγει το νέο νομοσχέδιο της κυρίας Διαμαντοπούλου; Την επακόλουθη υποβάθμιση της τριτοβάθμιας δημόσιας εκπαίδευσης; Η αοριστία του θέματος και οι εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης μας δίνουν το δικαίωμα και για τέτοιες υποθέσεις. Και δυστυχώς, τις τελευταίες υποψίες που είχα ότι απλώς έχω το μικρόβιο της υπερβολής που προσβάλλει καμιά φορά και την ελληνική αριστερά, ήρθε να τις διαλύσει το κείμενο για περίληψη, όταν μιλάει για "συνεχή επικοινωνία με τους άλλους, επαφή και ανταλλαγή με επίσημους ή ανεπίσημους εκπαιδευτικούς θεσμούς, με κέντρα κατάρτισης". Ανεπίσημοι θεσμοί, ποικίλοι οργανισμοί, κέντρα κατάρτισης...! Γιατί όλα αυτά με βάζουν σε υποψίες;
Κι αν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να γραφτεί αυτή η ανάρτηση, αρκετή είναι όμως η σκέψη ότι, εν μέσω οικονομικής κρίσης, ένα σχετικό θέμα (όπως αυτό που πρότεινε ο Θερσίτης) φαντάζομαι θα απορρίφθηκε, επειδή θα ήταν υπέρ του δέοντος πολιτικό...
http://m3galihimaira.blogspot.com/

*Στη συνέχεια παραθέτω το θέμα, για το οποίο γίνεται λόγος:
ΘΕΜΑ:Η κρίση της ελληνικής οικονομίας είναι μια διαπίστωση με την οποία όλοι συμφωνούν. Η βιομηχανική καθυστέρηση και η χαμηλή παραγωγικότητα αναφέρονται ως οι σημαντικότεροι συντελεστές της οικονομικής δυσπραγίας. Ο μέσος Έλληνας όμως παρουσιάζεται απροβλημάτιστος και αδιάφορος για το πρόβλημα, ενώ στην καθημερι-νή του ζωή έχει αποδυθεί στον αγώνα της ατομικής ευζωίας και του πλουτισμού.
Αναπτύξτε τις απόψεις σας για τις συνέπειες της συμπεριφοράς αυτής σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Αν πιστεύετε ότι είναι εφικτή η αναστροφή της επικίνδυνης αυτής εξέλιξης, πώς μπορεί να επιτευχθεί;
http://mundusphilologiae.blogspot.com/